Była 15:46 JST (Japan Standard Time) 11 marca 2011. Wszystkie światła, ekrany i kontrolki w pokoju kontrolnym zgasły. Cześć z nich wkrótce powróciła do życia - dominował kolor czerwony. Czerwonemu akompaniowało wycie syren i alarmów. Elektrownia utraciła zasilanie awaryjne chłodzenia reaktorów elektrowni Fukushima nr 1 - sytuacja stawała się krytyczna. Tak być może przebiegała katastrofa porównywalna z katastrofą w Czarnobylu i oznaczona indeksem 7, najwyższym w 8-stopniowej Międzynarodowej Skali Zdarzeń Jądrowych i Radiologicznych INES.

Była 15:11 CET 12 maja 2023. Zebrani hakerzy w większości na wpół leżeli rozleniwieni lub przemęczeni na krzesłach przed monitorami komputerów, niektórzy grali, niektórzy drzemali, nieliczni  próbowali zhakować pozostałe, najtrudniejsze wyzwania - kończył się Czeski Cybertron w Dvur Kralove nad Labem. Nagle światła na sali zgasły i na scenę wkroczył prowadzący w swoich charakterystycznych kapciach informując, że na koniec happeningu na temat etycznego hakingu i cyberbezpieczeństwa zostanie przeprowadzona symulacja katastrofy w Fukushimie. Zadaniem obecnych uczestników będzie uruchomienie generatora prądu i przywrócenie zasilania oraz schłodzenie reaktora tak, aby nie dopuścić do stopienia się rdzenia reaktora z paliwem jądrowym.

To intrygujące wydarzenie było punktem kulminacyjnym dwudniowego wydarzenia Czech Cybertron w Dvur Karlove. Drużyna Crackmasters w składzie Jonasz Przybylski z 3A oraz Dawid Madaliński z 1D, wraz z nauczycielem Pawłem Polczykiem, wzięła w nim udział.  Podczas tego wydarzenia, pod okiem instruktorów z Czech, młodzi hakerzy uczyli się przeprowadzania ataków na urządzenia sieciowe  przy pomocy różnorakich technik. Niektóre z tych urządzeń były bardzo archaiczne, np. stary zegar typu flip połączony szeregowo do sieci za pomocą  skomplikowanego układu sterującego, czy drukarka igłowa.  Początkowe zadanie polegało na zhakowaniu prostego układu Arduino ESP-8266 z diodami, symbolizującymi czeskie elektrownie, a rzeczone Arduino wraz z modułem Wifi stanowiło upominek dla uczestników.

Dzień drugi zmagań rozpoczął się od rozdawania uczestnikom opasek z modułami NFC, zeskanowaniem ich czytnikiem i poproszeniem uczestników o uzupełnienie identyfikatora urządzenia serią danych osobowych, niektórych dość wrażliwych. Wielu się to nie spodobało, część podała nieprawdziwe dane. O co chodziło? Potem dowiedzieliśmy się, że miało to pokazać użycie socjotechnik hakerskich: z pozycji siły, przy użyciu autorytetu, możemy być zmuszani do podawania danych których wcale nie chcemy udostępniać! Bądźmy zatem asertywni i wiedzmy że dane osobowe są również łakomym kąskiem dla hakerów, mamy zawsze prawo odmówić ich podania nieupoważnionym podmiotom!

Jednym z celów ataku był symulator elektrowni atomowej wraz z centralą sterującą. Uczestnicy mieli do dyspozycji realistyczną replikę reaktora, gdzie czujniki pokazywały zmiany w jego działaniu i parametrach. Mogli manipulować prętami sterowniczymi, pompami chłodziwa i wszystkim innym, pod czujnym nadzorem systemów informujących o awariach. Wszystkie te niezwykłe doświadczenia zostały uwiecznione na zdjęciach i filmach, które stanowiły nie tylko cenny materiał dokumentacyjny, ale również dowód na niezwykłe umiejętności i determinację młodych hakerów. Rdzeń reaktora eksplodował 3 razy a systemy elektrowni spenetrowano wielokrotnie.

To wydarzenie nie tylko dostarczyło niezapomnianych wrażeń i cennych doświadczeń dla wszystkich uczestników, ale również stanowiło istotny krok naprzód w dziedzinie cyberbezpieczeństwa. Przykład udanej symulacji katastrofy w Fukushimie, przeprowadzonej przez hakerów, pokazał, że w odpowiednich rękach nawet najbardziej niebezpieczne zagrożenia mogą być opanowane i zneutralizowane. Pokazał również że nawet drobna luka może stanowić punkt wejścia i eskalować do niebywałych proporcji a potencjalnie bezpieczne systemy w nieprzewidywalnych warunkach mogą stać się katastrofalnie zabójcze i skazić ogromne obszary terenu na wiele lat.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł