Powieść jest ironicznym portretem artysty z czasów młodości, dojrzewającego w peerelowskiej rzeczywistości schyłku lat sześćdziesiątych. Narrator opowiada o swoich latach nauki i o fascynacji starszą od niego, piękną, tajemniczą kobietą, która uczyła go francuskiego i dała mu lekcję wolności. Jest to zarazem opowieść o potrzebie marzenia, o wierze w siłę Słowa i o naturze mitu, a także rozrachunek z epoką peerelu. Tradycyjna narracja, nie pozbawiona wątku sensacyjnego, skrzy się humorem, oczarowuje i wzrusza.

Sensacja w Polsce... rzecz znakomicie napisana i zmuszająca do myślenia. Można ją czytać naraz jako thriller, fascynującą historię miłosną, a także jako komiczną powieść polityczną i społeczną satyrę. Spełniając bardzo wysokie standardy artystyczne, daje głęboki wgląd w rozmaite dziedziny i sprawy - od psychologii wieku młodzieńczego po ideologiczną klęskę komunizmu.

Stanisław Barańczak (o wydaniu amerykańskim)

Opowiadania wybitnego pisarza i poety epoki romantyzmu Edgarda Alana Poe należą do ścisłego kanonu literatury amerykańskiej i światowej. W wyborze znajduje się trzynaście najwybitniejszych i najbardziej charakterystycznych opowiadań tego twórcy i prekursora kryminału i horroru, w których czytelnik odnajdzie magnetyzujący klimat napięcia i grozy. W skład zbioru wchodzą: William Wilson, Bies przewrotności, Serce oskarżycielem, Portret owalny, Ligeja, Berenice, Zagłada domu Usherów, Co zaszło w przypadku M. Valdemara?, Czarny kot, Rękopis znaleziony w butelce, Studnia i wahadło, Zabójstwo przy rue Morgue, Król Mór.

„Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa” to dwa opowiadania z tomu „Gra na wielu bębenkach”. Obecnie są one też dostępne jako osobna książka. Oba opowiadania wiąże powtarzający się w nich motyw zagubienia i osamotnienia.

Olga Tokarczuk prezentuje czytelnikom opowiadania, które przedstawiają dwie różne historie. Z pozoru są one inne, ale mają wiele punktów wspólnych. W obydwu autorka przedstawia bohaterów, którzy znajdują się w nieprzewidzianych okolicznościach. Nagle wszystko, co znali, znika. Zostają więc zmuszeni do tego, aby polegać tylko na sobie.

Profesor Andrews znajduje się co prawda wśród ludzi, ale nie rozumie tego, co widzi, ani nie potrafi porozumiewać się z innymi osobami. Natomiast rozbitek z „Wyspy” nagle zostaje sam i nikt nie jest w stanie mu pomóc.

Planetoidy w układzie gwiazdy Lévie. Wypadek zmusza holownik „Sagittarius” do schronienia się na jednej z nich. Zapasów tlenu nie starczy jednak dla wszystkich. Izmir Predú poświęca się, by reszta załogi holownika przeżyła. Do jego grobu na zimnej, pozbawionej atmosfery planetoidzie ciągną pielgrzymki. Czy naprawdę zdarzają się tam cudowne uzdrowienia? Jeden z ozdrowieńców funduje na grobie Izmira Katedrę. Katedry się nie buduje, lecz sadzi; Katedra rośnie, dojrzewa, rozkwita. Coś lub ktoś wpływa na kod żywokrystu Katedry i trajektorię roju planetoid. Wysłany na Izmiraidy ksiądz Pierre Lavone ma rozstrzygnąć kwestię świętości i cudów Izmira Predú oraz odkryć tajemnicę Izmiraid – zanim planetoidy razem z Katedrą przepadną na wieczność w pustce międzygwiezdnej...

Na podstawie opowiadania Jacka Dukaja powstał film Tomasza Bagińskiego nominowany do Oscara. Ale znana oscarowa animacja pokazuje jedynie ostatnie sceny, dlatego warto przeczytać książkę, aby samemu spróbować rozwikłać tajemnice planetoid, Katedry i żywokrystu.

Czy literatura okresu PRL była wartościowa czy cenzurowana? Odpowiedzi udziela Andrzej Kijowski – krakowski krytyk, katolik, współtwórca demokratycznej opozycji. Odpowiedź okazuje się iście wolteriańska: jest literatura czy jej nie ma – zdaje się twierdzić Kijowski – trzeba ją wymyślić!

Wymyślił, zamówił, zdefiniował ją tak, że kto te dwa tomy przeczyta, już nic więcej o prozie pierwszej połowy XX wieku wiedzieć nie musi. Może, ale nie musi. Jednak do niej sięgnie, ponieważ zatęskni do czasów, gdy literatura była ważna.