OTWORZYŁ NAM OCZY NA BEZBRZEŻNE OBSZARY PRAWDY I PIĘKNA
Od 12 czerwca 2018 r. gazetka w holu szkoły ROK 2018 ROKIEM ZBIGNIEWA HERBERTA. Składają się na nią: biografia Poety, wiersze i cytaty z wierszy, zdjęcia, złote myśli, eseje i artykuły z czasopism, herbertowskie cytaty i ciekawostki.
Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (w październiku 2017 r.) oddał hołd jednemu z najwybitniejszych poetów polskich i europejskich XX w. w związku z mijającą 28 lipca br. 20. rocznicą jego śmierci.
Zbigniew Herbert to jeden z najważniejszych polskich autorów XX w., twórca cyklu poetyckiego "Pan Cogito", eseista, dramatopisarz i autor słuchowisk. Od końca lat 60. wymieniany był jako jeden z kandydatów do literackiej Nagrody Nobla. W latach 80. był jednym z głównych poetów związanych z polską opozycją antykomunistyczną. Jego wiersze popularyzowali bardowie: Przemysław Gintrowski i Jacek Kaczmarski. Herbert żartobliwie nazywał sam siebie "tekściarzem Gintrowskiego".
Od 1986 r. poeta mieszkał w Paryżu, gdzie współpracował z "Zeszytami Literackimi". Po powrocie do Polski w 1991 r. poświęcił się działalności społecznej oraz komentowaniu wydarzeń politycznych. Do końca życia intensywnie pracował - jego ostatni tom, "Epilog burzy", ukazał się kilka miesięcy przed śmiercią poety w 1998 r.
Do najsłynniejszych prac Herberta należą tomy poezji: "Struna światła" (1956), "Studium przedmiotu" (1961) i "Pan Cogito" (1974), a także książki eseistyczne: "Barbarzyńca w ogrodzie" (1962) i "Martwa natura z wędzidłem" (1993). Poeta jest kawalerem Orderu Orła Białego, laureatem Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody im. Herdera, Nagrody Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego, Nagrody Jerozolimskiej i nagrody Złotego Mikrofonu.
W epoce kryzysu wartości i głębokiego zwątpienia Zbigniew Herbert zawsze stał po stronie zasad: w sztuce – kanonu piękna, hierarchii i rzemiosła, w życiu – kodeksów etycznych, jasno rozróżniających pojęcia dobra i zła. Był uosobieniem wierności – samemu sobie i słowu. W swojej poezji wyrażał umiłowanie wolności, wiarę w godność jednostki i jej moralną siłę. Patriotyzm rozumiał jako miłość surową, wymagającą solidarności z poniżonymi i cierpliwej pracy nad przywracaniem pojęciom ich rzeczywistych znaczeń.